Sinds 31 maart 1948 staat op een bakstenen sokkel aan de rand van het Kralingse bos een grote wit-grijze vogel; de pelikaan gemaakt door de toen jonge Rotterdamse beeldhouwer Johan van Berkel. Het beeld is gemaakt van kalkzandsteen. De pelikaan zit met gespreide vleugels op haar nest met drie jongen, die gretig de spitse snavels rekken naar de borst van de moedervogel, die hen volgens de legende voedt met het eigen bloed. De pelikaan die zichzelf in de borst pikt om haar jongen te voeden is een christelijk thema. Het is een bijbels metafoor voor Christus, die zich opofferde voor de mensheid. “Voor katholiek Kralingen een herinnering aan de herleving van de Rooms-Katholieke eredienst in deze streken, maar tevens voor alle Kralingers een teken tot bezinning op de wonderlijke historie van het dorp, dat onderging om des te welvarender te herrijzen“. Het geheel is figuratief, maar enigszins gestileerd weergegeven. Het beeld staat op de plaats waar van 1650 tot 1802 de Rooms-Katholieke schuilkerk heeft gestaan.
Johan van Berkel (1913 -1956) was een Nederlandse beeldhouwer. Tussen 1927 en 1937 leerde hij het vak van beeldhouwer op de avondopleiding van de Academie van Beeldende Kunsten en Technische Wetenschappen in Rotterdam. Overdag was hij stukadoor, later gaf hij les op een technische school. Hij werd destijds als een veelbelovend kunstenaar beschreven maar hij overleed op vrij jonge leeftijd.
Vogel die in zijn eigen borst pikt, met gespreide vleugels en een nest jongen
Materialen
Steen
Afmetingen
90 x 45 x 250 cm
Jaar
1948
Opdrachtgever
Herdenkingscomité
Eigenaar
Gemeente Rotterdam
Over het kunstwerk
Sinds 31 maart 1948 staat op een bakstenen sokkel aan de rand van het Kralingse bos een grote wit-grijze vogel; de pelikaan gemaakt door de toen jonge Rotterdamse beeldhouwer Johan van Berkel. Het beeld is gemaakt van kalkzandsteen. De pelikaan zit met gespreide vleugels op haar nest met drie jongen, die gretig de spitse snavels rekken naar de borst van de moedervogel, die hen volgens de legende voedt met het eigen bloed. De pelikaan die zichzelf in de borst pikt om haar jongen te voeden is een christelijk thema. Het is een bijbels metafoor voor Christus, die zich opofferde voor de mensheid. “Voor katholiek Kralingen een herinnering aan de herleving van de Rooms-Katholieke eredienst in deze streken, maar tevens voor alle Kralingers een teken tot bezinning op de wonderlijke historie van het dorp, dat onderging om des te welvarender te herrijzen“. Het geheel is figuratief, maar enigszins gestileerd weergegeven. Het beeld staat op de plaats waar van 1650 tot 1802 de Rooms-Katholieke schuilkerk heeft gestaan.
Johan van Berkel (1913 -1956) was een Nederlandse beeldhouwer. Tussen 1927 en 1937 leerde hij het vak van beeldhouwer op de avondopleiding van de Academie van Beeldende Kunsten en Technische Wetenschappen in Rotterdam. Overdag was hij stukadoor, later gaf hij les op een technische school. Hij werd destijds als een veelbelovend kunstenaar beschreven maar hij overleed op vrij jonge leeftijd.
