Louis Davids was een cabaretier en liedjeszanger- en schrijver. Hij staat bekend als één van de grootste namen van de Nederlandse kleinkunst. Het herdenkingsmonument voor Louis Davids bevindt zich ongeveer op de plaats waar Davids is geboren. Het symbolische aspect, de gebroken langspeelplaat, verwijst naar een verdwenen verleden van deze buurt. In 1883, het geboortejaar van Davids, was deze wijk de voornaamste rosse buurt van Rotterdam. In 1912 werd de buurt bouwrijp gemaakt voor de bouw van het stadhuis, waarmee Rotterdam als explosief groeiende havenstad werd bevestigd. Louis Davids werd na zijn vertrek uit Rotterdam naar Amsterdam beroemd met zijn liedjes als ‘De Olieman’ en ‘Naar de Bollen’. De verbreiding van zijn roem werd vergemakkelijkt, doordat in die dagen de grammofoonplaat en de radio in opkomst waren. De keuze van Ficheroux voor de grammofoonplaat als Louis Davids monument is dan ook uitermate toepasselijk. Het is gemaakt van steen, staal en mozaïek. In het midden staat een portretje van Davids met de tekst: “Ik hoop dat als ik er niet meer zal zijn, mijn liedjes steeds in herinnering zullen blijven“. Dit beeld helpt de herinnering levend blijven. In verband met de bouw van het Timmerhuis en de herinrichting van het plein heeft het werk enige tijd in de opslag gelegen. Het is gerestaureerd en op donderdag 24 maart 2016 is het werk teruggeplaatst op het heringerichte Raamplein.
Mathieu Ficheroux (Rotterdam, 1926 – Rotterdam, 2003) volgde zijn opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam. In 1969 werd hij onderscheiden met de Rotterdamse Hendrik Chabotprijs. Erotiek en vervreemding vormden in de jaren zestig een thematische ondertoon in Ficheroux’ roze en bruine schilderijen, zijn kunststof objecten en zijn licht reliëfs (sleeping pieces). In de jaren zeventig verbeeldde hij de vergankelijkheid in lijsten en beschadigde schilderijen. Sinds de jaren tachtig concentreerde Ficheroux zich weer voornamelijk op het schilderen en tekenen.
Louis Davids was een cabaretier en liedjeszanger- en schrijver. Hij staat bekend als één van de grootste namen van de Nederlandse kleinkunst. Het herdenkingsmonument voor Louis Davids bevindt zich ongeveer op de plaats waar Davids is geboren. Het symbolische aspect, de gebroken langspeelplaat, verwijst naar een verdwenen verleden van deze buurt. In 1883, het geboortejaar van Davids, was deze wijk de voornaamste rosse buurt van Rotterdam. In 1912 werd de buurt bouwrijp gemaakt voor de bouw van het stadhuis, waarmee Rotterdam als explosief groeiende havenstad werd bevestigd. Louis Davids werd na zijn vertrek uit Rotterdam naar Amsterdam beroemd met zijn liedjes als ‘De Olieman’ en ‘Naar de Bollen’. De verbreiding van zijn roem werd vergemakkelijkt, doordat in die dagen de grammofoonplaat en de radio in opkomst waren. De keuze van Ficheroux voor de grammofoonplaat als Louis Davids monument is dan ook uitermate toepasselijk. Het is gemaakt van steen, staal en mozaïek. In het midden staat een portretje van Davids met de tekst: “Ik hoop dat als ik er niet meer zal zijn, mijn liedjes steeds in herinnering zullen blijven“. Dit beeld helpt de herinnering levend blijven. In verband met de bouw van het Timmerhuis en de herinrichting van het plein heeft het werk enige tijd in de opslag gelegen. Het is gerestaureerd en op donderdag 24 maart 2016 is het werk teruggeplaatst op het heringerichte Raamplein.
Mathieu Ficheroux (Rotterdam, 1926 – Rotterdam, 2003) volgde zijn opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam. In 1969 werd hij onderscheiden met de Rotterdamse Hendrik Chabotprijs. Erotiek en vervreemding vormden in de jaren zestig een thematische ondertoon in Ficheroux’ roze en bruine schilderijen, zijn kunststof objecten en zijn licht reliëfs (sleeping pieces). In de jaren zeventig verbeeldde hij de vergankelijkheid in lijsten en beschadigde schilderijen. Sinds de jaren tachtig concentreerde Ficheroux zich weer voornamelijk op het schilderen en tekenen.
