In de wederopbouwperiode van Rotterdam speelde naast de havenactiviteiten het bankwezen een belangrijke rol. Zodoende werden er op de Blaak in de jaren vijftig een rij bankgebouwen neergezet ten westen van het bankgebouw van R. Mees & Zoonen (nu de Willem de Kooning Academie), dat het bombardement van 1940 doorstaan had. Aan de gevel van de toenmalige Amsterdamse Bank- Incassobank werd een vrouwenfiguur bevestigd, gemaakt door Piet Starreveld. Zoals in deze periode gebruikelijk was, had ook dit kunstwerk een symbolische lading. De vrouw is het symbool voor de welvaart en houdt een aanvliegende vredesduif in de hand. Aan haar voeten is een fries aangebracht met een zaaier, een smid, een ploeger een steigerend paard en een vrouw die schoven wegdraagt. Deze symbolen verbeelden de voorspoed, die de stad en het land om zich heen zagen of verwachten in die naoorlogse jaren en waar de bank- en het bedrijfsleven aan zouden bijdragen. Het beeld werd in 1953 aangeboden aan de gemeente. In 1979 verhuisde het beeld met de bijnamen ‘het Nakie van Blakie’ en ‘Bank-Bil-Jet’ naar het kantoor van de AMRO Bank aan de Coolsingel. Dat gebouw dateert uit 1949 en werd gebouwd door de Rotterdamse Bank, die in 1964 fuseerde met de Amsterdamse Bank.
Piet Starreveld (Koog aan de Zaan, 1911 – Amersfoort, 1989) studeerde aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam. Hij vervolgde zijn opleiding aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam (1929-1932), waar hij een leerling was van Jan Bronner. Hij volgde daarna ook lessen bij Gijs Jacobs van den Hof in Arnhem. Starreveld was behalve als beeldhouwer ook actief als medailleur, graficus, kunstschilder en glaskunstenaar. In de oorlog werkte hij mee aan illegale verzetsuitgaven van Albert Helman. Na de oorlog maakte hij diverse herdenkingsmonumenten. In de jaren vijftig verhuisde hij van Amsterdam naar Amersfoort en had hij zijn atelier in de voormalige Oranjerie van Park Randenbroek, een buitenplaats die ooit door Jacob van Campen werd bewoond. Starreveld opereerde ook wel onder het pseudoniem Lucas Vandervelde.
Vrouw met duif en doek in de handen, ornament met paard en ambachtslieden
Materialen
Brons
Afmetingen
Hoogte 3 m
Jaar
1953
Opdrachtgever
Amsterdamse Bank
Geldbron
Bouwbudget
Eigenaar
ABN AMRO bank
Over het kunstwerk
In de wederopbouwperiode van Rotterdam speelde naast de havenactiviteiten het bankwezen een belangrijke rol. Zodoende werden er op de Blaak in de jaren vijftig een rij bankgebouwen neergezet ten westen van het bankgebouw van R. Mees & Zoonen (nu de Willem de Kooning Academie), dat het bombardement van 1940 doorstaan had. Aan de gevel van de toenmalige Amsterdamse Bank- Incassobank werd een vrouwenfiguur bevestigd, gemaakt door Piet Starreveld. Zoals in deze periode gebruikelijk was, had ook dit kunstwerk een symbolische lading. De vrouw is het symbool voor de welvaart en houdt een aanvliegende vredesduif in de hand. Aan haar voeten is een fries aangebracht met een zaaier, een smid, een ploeger een steigerend paard en een vrouw die schoven wegdraagt. Deze symbolen verbeelden de voorspoed, die de stad en het land om zich heen zagen of verwachten in die naoorlogse jaren en waar de bank- en het bedrijfsleven aan zouden bijdragen. Het beeld werd in 1953 aangeboden aan de gemeente. In 1979 verhuisde het beeld met de bijnamen ‘het Nakie van Blakie’ en ‘Bank-Bil-Jet’ naar het kantoor van de AMRO Bank aan de Coolsingel. Dat gebouw dateert uit 1949 en werd gebouwd door de Rotterdamse Bank, die in 1964 fuseerde met de Amsterdamse Bank.
Piet Starreveld (Koog aan de Zaan, 1911 – Amersfoort, 1989) studeerde aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam. Hij vervolgde zijn opleiding aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam (1929-1932), waar hij een leerling was van Jan Bronner. Hij volgde daarna ook lessen bij Gijs Jacobs van den Hof in Arnhem. Starreveld was behalve als beeldhouwer ook actief als medailleur, graficus, kunstschilder en glaskunstenaar. In de oorlog werkte hij mee aan illegale verzetsuitgaven van Albert Helman. Na de oorlog maakte hij diverse herdenkingsmonumenten. In de jaren vijftig verhuisde hij van Amsterdam naar Amersfoort en had hij zijn atelier in de voormalige Oranjerie van Park Randenbroek, een buitenplaats die ooit door Jacob van Campen werd bewoond. Starreveld opereerde ook wel onder het pseudoniem Lucas Vandervelde.