Op 29 mei overleed de kunstenaar Jan van Munster, internationaal bekend geworden als beeldhouwer, installatie- en lichtkunstenaar. In het begin van zijn carrière werkte Van Munster vooral met steen, hout, brons en glas. In de loop van de jaren 70 werd de toepassing van licht belangrijker en begon de notie van ‘energie’ in zijn werk steeds meer centraal te staan. Zo maakte hij gebruik van magnetische energie, geluid en stralingen. Van Munster heeft een rijk oeuvre, waarin met name zijn lichtsculpturen kenmerkend zijn. Door middel van steeds terugkerende thema’s zoals geometrie probeerde hij tot de essentie te komen. 

Van Munster had een sterke band met Rotterdam, mede omdat hij van 1955 tot 1957 aan de Rotterdamse kunstacademie studeerde en in 1973 docent werd. In 1981 kreeg Van Munster de opdracht van de toenmalige directeur Hein van Haaren een kunstwerk te maken vanuit de percentageregeling van de verbouwing tot Academie van Beeldende Kunsten (nu Willem de Kooning Academie). Deze neon lichtlijn, die de gevel lijkt te doorsnijden, schept een mooi contrast met de aanwezige architectuur: een voormalig bankgebouw ontworpen door architect Kropholler, dat het bombardement in 1940 overleefde. 

Voor het dak van de Rotterdamse Schouwburg van architect Wim Quist (1930-2022) maakte Van Munster de 24 meter lange Energielijn (1988). Deze accentueert en verlevendigt – vooral na zonsondergang – het sobere gebouw. De lichtbalk op 36 meter hoogte lijkt in wankel evenwicht, maar staat in werkelijkheid muurvast. Jan van Munster merkte daarover op: “Net zoals die balk op de rand van de afgrond balanceert, zo laveert iedereen die op een goede manier met theater maken bezig is, altijd op de gevaarlijke grens tussen vallen en overeind blijven.” Met de kleuren rood en blauw verwijst Van Munster naar twee kanten van het theater: rood voor het warme pluche en blauw voor het moderne experiment.  

In het oeuvre van Van Munster nemen de zogenaamde IK-werken een belangrijke plaats in; ze zijn zichtbaar in steden in binnen- en buitenland. In 1995 plaatste CBK Rotterdam op de Binnenrotte een IK-beeld van Van Munster. Met het glanzende zwart-granieten beeld werd de Manifestatie Laurenskwartier voltooid. Bij de opening ervan bevond het beeld van Van Munster zich nog op een schip dat onderweg was uit India, waar het is uitgehouwen en geslepen. Van Munster heeft de letters zodanig vormgegeven dat het mogelijk is om erop te zitten. Hij kwam op het idee voor een zitsculptuur toen hij het plein rondwandelde en iemand wat ongemakkelijk zag zitten op een stapel stenen. De zitplaats die de kunstenaar biedt, zit een stuk beter en het zwart gepolijste graniet houdt bovendien de warmte van de zon vast. Het effect was dat IK tot ver na zonsondergang een heerlijk verwarmde zitplaats bood. Door de herinrichting van de Binnenrotte moest IK van locatie wijken. BKOR onderzoekt een potentieel nieuwe locatie voor het iconische beeld.